Imagin

Hej! Co tam u Was? Ja choruję :( Cóż, niestety. Sorry, że w sobotę znowu nie dodałam imagina, ale jak zwykle byłam w Warszawie i wróciłam dopiero w niedzielę. Mam nadzieję, że mnie zrozumiecie. No a teraz...

Niall

Polecam piosenkę, najlepszą, najfajniejszą i najbardziej odjazdową  Live While We're Young

Jesteś z Niall'em już ponad rok. Oboje stwierdziliście, że najwyższa pora, aby twoi rodzice go poznali. W tym celu oboje wybieracie się do Polski. Podróż mija wam sprawnie. Problemy pojawiają się dopiero wtedy gdy Nialler dowiaduje się, że mieszkasz na wsi. Chłopak wychowywał się  w mieście i nigdy nie miał do czynienia z czymś takim jak krowa, kury czy chociażby żniwa. Jak mówisz mu, że musicie iść przez pół godziny pieszo, bo samochód nie mieści się w lesie biedaczek kompletnie się załamuje:
- Co?! I ma mamy z tymi bagażami pół godziny po lesie chodzić?
- No, a potem jeszcze z dwadzieścia minut przez pola. - uśmiechasz się.
- Eee? - patrzy na ciebie wzrokiem szczeniaczka.
- Ojoj! Jakoś daję radę ja, mój tata i mama to i ty dasz radę. - ruszasz na przód.
Spacerujecie żywo po lesie. Zachwycasz się pięknem przyrody i urokiem lasu jesienią. Niall wręcz przeciwnie. Stwierdza, że już nie może się doczekać aż wróci do swojego, dużego pełnego ludzi i taksówek Londynu.
- Dawaj. Pośpiesz się. Już prawie jesteśmy. - mówisz.
- Nie... Stop... Przer-wa. - cały zdyszany rzuca torby i siada na trawie.
Kręcisz głową i siadasz obok niego. Wyciągasz z torebki wodę i podajesz mu do picia.
- Dzięki. - za jednym łykiem wypija całą.
- Wow! Przełyk to ty masz. - śmiejesz się.
On tylko wzdycha i prostuje nogi.
- Ałaaaa!!! - krzyczy Horan w pewnym momencie.
- Co się stało? - pytasz zmartwiona.
- Gryzie, gryzie!!! - zaczyna skakać jak opętany trzymając się za pupę.
Ty wybuchasz śmiechem.
- Gryzie...- piszczy.
- Spokojnie. Usiadłeś na mrowisku. - uspokajasz go.
- Co?! Zabierz to ode mnie! - skacze próbując strzepać owady ze swojego szanownego tyłka.
W końcu udaje ci się opanować sytuację i ruszacie w dalszą drogę. Niall oczywiście ciągle marudzi. Ty tylko przewracasz oczami i poganiasz go żeby szybciej szedł. Po kilkunastu minutach waszym oczom ukazuje się niewielki domek otoczony przepięknym, zadbanym ogródkiem. Niedaleko stoi stajnia oraz stodoła. To twój dom.
- No juz prawie jesteśmy. - posyłasz idącemu daleko w tyle Nialler'owi buziaka.
Gdy chłopak cię dogania pokazujesz mu budynek. Pomimo wszystkich "nieszczęść" jakie go dzisiaj spotkały jest zachwycony. Pukacie do drzwi. Otwiera wam twoja mama, jak zwykle uśmiechnięta i pełna ciepła.
- Witaj córeczko. - całuje cię na powitanie. - A to musi być ten Niall, tak?
- Tak. Poznajcie się. Mamo, to jest Niall, Skarbie to jest moja mama. - przedstawiasz ich.
- Żen Dobly. - Niall jak najpiękniej potrafi wita się z rodzicielką.
Potem idziecie do taty, który od razu prosi go o pomoc w wypasieniu krowy. Chłopak zgadza się ( z grzeczności). Ty w tym czasie podążasz za mamą do kuchni by pomóc jej w przygotowaniu obiadu. Tak dawno nie jadłaś rosołku. Kiedy właśnie masz kroić szczypiorek słyszysz jakieś potworne krzyki dobiegające z podwórka. Przerażona wybiegasz na zewnątrz i co widzisz? Wściekłą krowę goniącą Niall'a. Biedny ucieka ile tylko ma sił w nogach. Twój ojciec zwija się ze śmiechu. Ty też ledwo powstrzymujesz chichot.
- Raatuunkuu! Ta bestia chce mnie pożreć!!! Pomooocy.... [T.I] Pomóż mi! - krzyczy przerażony biegając wokół stodoły.
Krowa muczy i gania biedaczka. Postanawiasz zareagować. Uspokajasz Helgę i biednego Horan'a. Cały spocony wtula się  w ciebie.
- Dziękuję ci Kochanie.- mówi.
- Nie ma za co. Już spokojnie. Helga nic ci nie zrobi. - głaszczesz go po włosach.
Po zjedzonym posiłku i żywych rozmowach o tym, że powinnaś wrócić do domu nastaje wieczór. Siadasz sobie na ławeczce przed domkiem i podziwiasz zachód słońca. W pewnym momencie ktoś siada obok ciebie, przykrywa cię kocem i przygarnia do siebie ramieniem. To Niall. Wtulasz się w niego, a on całuje delikatnie twoje czoło.
- I jak? Zniesiesz jeszcze te sześć dni na wsi? - pytasz żartobliwie.
- Myślę, że jakoś dożyję do końca tygodnia. - odpowiada. - Ale krowy zniosę tylko w hamburgerze.
Uśmiechasz się lekko.
- Wiesz co wariacie? - spoglądasz na niego. - Kocham cię.
- Ja ciebie też. [T.I]. - obdarowuje cię czułym pocałunkiem prosto w usta.
Wszystkiemu przyglądają się twoi rodzice, którzy dochodzą do wniosku, że z takim chłopcem u boku nie może stać ci się żadna krzywda.

I jakie wrażenia? Kolejny wesoły, wooho :) Skomentujcie to dla mnie ważne, proszę <3

                                                                                                                                By Klaudia