Imagin

Czołem Kochani! Co porabiacie? Ja mam na jutro tyle nauki, że szkoda gadać. Kartkówki, poprawy i wszystko naraz. A tak w ogóle to ostatnio znalazłam świetną parodię o Haylor. Dziewczyna jest boska po prostu :* Tutaj macie link Klik Część z Was na pewno to już słyszała. Seriolusy fuck this Haylor bullshit :P

Imagin z dedykacją dla Agi Rusin <3


POLECAM piosenkę Misteltoe



 Szłam właśnie zapełnioną ulicą. Było już ciemno. Latarnie i światła od nich bijące dawały taki niesamowity klimat. Rozglądałam się zadowolona dookoła. Pod moimi butami skrzypiał świeżutki śnieg, który sypał się też wszystkim na głowy. Nos miałam cały czerwony, a ręce przemarznięte. Jednak pomimo tego kochałam zimę i ten świąteczny nastrój. Lubiłam jak po ulicach Londynu chodził Mikołaj z białą brodą i czerwonym płaszczem, a dzieci biegały dookoła i rzucały się śnieżkami. W oknach wisiały kolorowe światełka, w centrach handlowych stały bogato zdobione choinki. Przechodząc obok piekarni nosy wabił przepyszny zapach świątecznych wypieków. To było coś wspaniałego. Żałowałam tylko, że nie mogłam spędzić tego czasu razem z moją rodziną w Polsce. Miałam zaliczenia przed samą wigilją i nie mogłam na nich nie zostać. Jednak mój przyjaciel zaprosił mnie na wigilię do siebie i swoich znajomych. Kochany….
W końcu doszłam do małej kawiarenki na rogu. Wytarłam buty o wycieraczkę i otworzyłam drewniane, dosyć masywne drzwi. Od razu poczułam zapach świeżej kawy. Aż uśmiechnęłam się sama do siebie. Zostawiłam swój przemoknięty płaszcz na wieszaku i zaczęłam się rozglądać za nim. W końcu, przy stoliku w samym rogu dostrzegłam jego kolorowy sweterek w paski. Posłał mi uśmiech ukazując szereg białych ząbków i pomachał. Odwzajemniłam gest i dosiadłam się do chłopaka.
- Cześć Mała. – przywitał się.
Tylko przewróciłam oczami po czym spojrzałam na niego zabójczym wzrokiem. Ciągle mnie tak nazywał.
- Mała? Serio? Jestem od ciebie młodsza tylko o dwa lata. – wyraźnie zaakcentowałam ostatnie słowa.
- Albo aż. – stwierdził.
- Spadaj. – skrzyżowałam ręce na piersiach.
- Dobra, może być Duża? – zapytał.
- No. – odparłam z radością.
- No to spoko Mała. – zaśmiał się.
Westchnęłam głośno i stwierdziłam, że nie będę się z nim kłócić, bo i tak nic nie wskóram. Przeszłam do sedna sprawy.
- Dobra Louis, a teraz konkrety. Po co chciałeś się spotkać? – zapytałam.
- No co? Już nie można się spotkać ze swoją najlepszą przyjaciółką? – zrobił oburzoną minę.
- Można, ale czy nie łatwiej byłoby spotkać się w domu? – dociekałam.
- Może i tak, ale to właśnie tutaj mają najlepszą gorącą czekoladę w calutkim Londynie, a może nawet Anglii. – powiedział.
- Gorąca czekolada? Trzeba było tak od razu. – uśmiechnęłam się.
Louis zaśmiał się krótko po czym poprosił kelnera. Zamówił dla nas ciepłe napoje i po kawałku szarlotki. Rozmowa jak zwykle kończyła się śmiechami i napadem głupawki. Tak już była natura Lou. Gadaliśmy o świętach i prezentach aż w końcu zeszliśmy na temat: „ Kto wytrzyma dłużej wstrzymując powietrze?”.
- Ha! I co? Wygrałem. Poproszę o moje dwa funty. – zawołał tryumfalnie.
- Nieprawda! Oszukiwałeś! – naburmuszyłam się.
- Ależ skąd? – machnął ręką przy okazji przewracając szklankę z gorącą czekoladą.
- Brawo! – zwijałam się ze śmiechu.
Louis przez chwilę patrzył na brudną podłogę i jeszcze brudniejszego kelnera potem zaczął się chichrać razem ze mną. Później właściciel się na nas nadarł i kazał wynosić się z lokalu. Pozdrowiliśmy do serdecznie środkowym palcem i opuściliśmy kulturalnie (Lou przewrócił tylko dwa krzesła) kawiarnię.
- Jaki ciota! – zawołał wkurzony chłopak.
- No wiesz, każdy by się wkurzył na jego miejscu. – klepnęłam przyjacielu po ramieniu.
Przez chwilę szliśmy w ciszy. Potem Louis musiał udać się oczywiście na kiermasz.
- Naprawdę nie masz nic lepszego do roboty? Nogi mnie już bolą! – narzekałam idąc za Tommo.
- Boże! Czemu ukarałeś mnie taką marudą! – uniósł ręce do góry po czym bez słowa wziął mnie na barana.
I spacerowaliśmy po kiermaszu oglądając i podjadając przysmaki. Nieraz oberwało się nam od babci tam sprzedających. W końcu doszliśmy do jakiejś małej potańcówki. Dokładniej mówiąc dziadziusie w czapkach Mikołaja grali stare, świąteczne piosenki. Louis’owi się najwidoczniej spodobały.
- Można prosić do tańca? – wyciągnął swoją dłoń.
- Musimy? – grymasiłam.
Chłopak nie odezwał się słowem tylko porwał mnie do tańca. I naprawdę było fajnie. W pewnym momencie się zatrzymał i gwałtownie nas do siebie przybliżył. Czułam na sobie jego ciepły oddech i zmarznięte dłonie, które trzymały mnie w pasie. Spojrzał na mnie z uśmiechem i pokierował wzrok do góry.
- Jemioła. – zauważyłam.
- No właśnie. – przytaknął.
Louis nagle przyległ do moich ust. Liczyłam na skromnego buziaka jednak on z każdą chwilą pogłębiał pocałunek, bo chyba tak można to nazwać. Było całkiem przyjemnie. Staliśmy tak pośród staruszków obejmując się i całując. Ale jak zwykle ktoś musiał popsuć taką wspaniałą chwilę. Jakaś babcia popchnęła mnie i razem z Lou wylądowaliśmy w śniegu.
- Ups. – mruknęłam.
Chłopak tylko się uśmiechnął i zaczął z powrotem całować. Awwww………

I jak? Może być? Pomyślałam sobie, że do samiutkich świąt w środę i poniedziałek będę pisać "adwentowe imaginy". Takie o tematyce świątecznej, a w wigilię taki specjalny wigilijny. W sobotę byłyby takie normalne. Co Wy na to? Piszcie :P Poza tym jeżeli chcecie dedykację to nie krępujcie się. Chętnie zadedykuję Wam imagina <33

                                                                                                                            By Klaudia