Imagin

Hej! Co porabiacie? Ja choruję, znowu -,- Gardło, kaszel, katar, a oczy czerwone jak u wampira xd Nudzi mi się, więc dodaję imagina. Trochę głupio pod po spodem jest mój poprzedni :) Ale co tam. To druga część o Niall'u. Będzie jeszcze co najmniej jedna :)

Niall

Włączcie sobie She Wolf
Polecam piosenkę, dodaje imaginowi takiej tajemniczości :P

 Drań, dupek, skończony idiota - i wyobrazić sobie, że to jemu poświęciłaś ostatnie dwa lata swojego życia. Zostawił cię i to w taki bezczelny sposób, bez najmniejszych słów wyjaśnienia. Jednak najgorsze jest to, że nadal go kochasz. Jego - Niall'a Horan'a. Kochasz go całym sercem, duszą oraz ciałem. Każda cząstka ciebie jest mu nieodwołalnie oddana. To on jest sensem twojego życia. Bez niego nie ma i ciebie...
Idziesz powoli zaludnioną ulicą, krople deszczu spływają po twojej kurtce. Stawiasz pewnie każdy krok nie oglądając się za siebie. Jest już ciemno gdy dochodzisz go mostu, pod którym płynie Tamiza. Rzeka rwie niespokojnie, porywa za sobą liście, drzewa, jakieś śmieci. Stajesz nerwowo na samiutkim brzegu, przebierasz niespokojnie nogami, zaczynasz się trząść. Mózg mówi zejdź, a serce skacz. Walczysz ze strachem zewnętrznym, próbujesz, ale on cię paraliżuje. Jednak wtedy widzisz jego biegnącego w twoją stronę. Niall ile sił w nogach biegnie i krzyczy:
- {T.I] nieee!!!
Tak, niech patrzy, niech cierpi. Niech widzi jak zabija cię twoja miłość do niego. Machasz mu i z satysfakcjonującym uśmiechem i skaczesz. Co do cholery? Kurtka zaczepiła się o krzak i nie chce cię puścić. Mocujesz się z nią, ale Niall jest szybszy. Gdy dobiega do ciebie łapie cię w biodrach i ściąga na dół. Potem mocno cię do siebie przytula. Ty wyrywasz się, krzyczysz:
- Puść mnie draniu!!!
On nic nie mówi. Swoimi silnymi ramionami przyciska cię jeszcze mocniej. W końcu się poddajesz. Zapłakana stoisz wtulona w jego tors, słyszysz niespokojne bicie jego serca, czujesz jak po grzywce kapią ci łzy - jego łzy. Stoicie tak jeszcze przez chwilę po czym Niall najwyraźniej przytomnieje. Chwyta cię za rękę i zaczyna ciągnąc w stronę ciemnego lasu. Idzie coraz szybciej. W końcu zaczyna biec, ty wleczesz się za nim nie wiedząc o co chodzi.
- Niall, co się dzieje, gdzie my biegniemy? - pytasz zdezorientowana, a zarazem przejęta.
- Musimy uciekać, już pewnie nas widział. - mówi, po czym pociąga cię mocniej.
Po kilkunastu minutach zatrzymujecie się w małym, zniszczonym domku w środku lasu. Wchodzicie do środka. Nie wygląda najlepiej. Można jednak zauważyć, że ktoś tam mieszka. Podczas gdy chłopak krząta się niespokojnie poszukując czegoś ty siadasz na starej kanapie i chwytasz się za głowę.
- Niall, wyjaśnisz mi wreszcie kto to jest ten "on" i co ty do jasnej cholery wyprawiasz?! - pytasz wściekła.
Horan podchodzi i kuca przed tobą. Spogląda ci w oczy.
- Może mi nie uwierzysz, ale oboje jesteśmy wplątani w takie gówno jakiego sobie nie wyobrażasz. Nie mam czasu żeby ci to wszystko wyjaśniać. Musisz uciekać i to jak najdalej od Londynu. Tylko powiedz mi jeszcze jedną rzecz: Gdzie jest twój naszyjnik od babci i dlaczego ty próbowałaś się zabić? - obejmuje cię.
- Pierwsze: wisiorek jest tu. - Niall zrywa ci go z szyi. - Na drugie nie odpowiem.
- Dobra, nieważne. Jedź pociągiem do York. Tam zamieszkaj w jakimś przydrożnym hotelu, a wisiorek zakop głęboko gdzieś w lesie. Czekaj tam na mnie, po kilku dniach mam nadzieję, że przyjadę. Jeżeli nie będzie mnie do końca tygodnia znaczy, że nie żyję, wtedy ty zadzwoń do Paul'a i powiedz mu, że kazałem  aby się tobą zaopiekował. - mówi niespokojnie.
- Co? O co chodzi, Niall? - zaczynasz się coraz bardziej bać.
- Powiem tylko tyle. Ta według ciebie zwykła pamiątka rodzinna jest ostatnim kluczem do odkrycia jednej z największych skarbów średniowiecznej Anglii. Więcej dowiesz się z tego notesu i tych zapisków, które znalazłem w tym domu. - podaje ci do ręki mały notesik. - A teraz ubieraj się, idź cały czas prosto, a dojdziesz do dworca, nie patrz się za siebie i nikomu nie ufaj, zostaw telefon i z nikim się nie kontaktuj. Wiedz, że on zna każdy twój krok. Pilnuj aby nikt cię nie śledził. Zachowuj się opanowanie. I najważniejsze - pamiętaj, że cię kocham i nigdy bym nie zostawił.
Po tych słowach całuje cię namiętnie, zupełnie tak byście mieli się już nigdy nie zobaczyć. Multum emocji wstrząsa waszym ciałem, rytm waszych serc wystukuje pożegnalnego marsza, a namiętność między wami rozkwita. Później Niall podaje ci płaszcz, latarkę i wysyła na dwór. Żegnacie się jeszcze ostatni raz.
- Kocham cię Skarbie. - machasz mu.
- Ja ciebie też. - spogląda na ciebie z uczuciem.
Potem wychodzisz, jest ciemno. Dookoła tylko drzewa. Każdy szelest, każdy najcichszy odgłos przyprawia cię o dreszcze, ale idziesz, bo wiesz, że musisz to zrobić. Teraz musisz być silna. c.d.n

  Jak się Wam podoba? Skomentujcie to, proszę i od razu dziękuję za wszystkie Wasze komentarze z całego <3

+ Chciałam Was jeszcze raz zaprosić na mojego bloga. Dziś pojawi się nowy rozdział :) KLIK

                                                                                                         By Klaudia