Imagin

Hejka! To ja Klaudia. Najmocniej przepraszam Was za moją długą nieobecność, ale skołowanie internetu na Borkum ( taka wyspa na Morzu Północnym) graniczy z cudem szczególnie gdy nie ma się go w komórce. Mam, więc nadzieję, że mi wybaczycie. No a teraz mój imagin. Nie jest za wesoły, ale następne na pewno będą miały więcej humoru.

Liam
Polecam piosenkę Payphone

Jesteś dziewczyną Liam'a już dosyć długo, bo ponad dwa lata. Poznaliście się w X- faktorze, gdzie byłaś stażystką i robiłaś makijaże. Wiele razem przeszliście. Od kilku miesięcy mieszkacie razem. Pewnego dnia podchodzisz do Liam'a. Przyglądasz mu się uważnie.

- Coś się stało? - pyta gdy zauważa, że masz dosyć niewyraźną minę.

- Nie nic. - odpowiadasz odwracając wzrok. - Co robisz?

- Chcę follownąć kilka fanek. Dawno tego nie robiłem. - mówi patrząc w ekran swojego laptopa.

Uśmiechasz się i siadasz obok niego. Jednak po paru minutach znowu zaczynasz mu się przyglądać. Patrzysz prosto na jego twarz. Na myśl o tym jak wygląda od razu do oczu napływają ci łzy. Liam to zauważa. Zamyka komputer i cię przytula.

- Nie płacz. - mówi. - Było, minęło. Co dziś robimy?

- Nie wiem. - zaczynasz się uspokajać. - Może kino?

- Super. To bierz kurtkę i idziemy. - wstaje z krzesła. - No dawaj! Pospiesz się.

Do końca dnia jesteś jakaś nieobecna. Ciągle o czymś myślisz. Nie patrzysz pod nogi. Gdy już leżycie w łóżku Liam nie wytrzymuje i pyta:

- O czym myślisz? Chyba nie o tym?

- Nie, nie. Zupełnie o czymś innym. - odpowiadasz.

- To dobrze. Dobranoc kochanie. - mówi dając ci buziaka w policzek.

- Dobranoc. - odwzajemniasz pocałunek po czym znów wracasz do rozmyślań....

.......Jest pochmurny, jesienny sobotni poranek. Z niechęcią wstajesz z łóżka. Liam'a już nie ma. Razem z zespołem jest w studiu nagraniowym. Mają tam siedzieć do po południa. Myjesz się, ubierasz i jesz śniadanie. Potem sięgasz po pilota i kładziesz się na kanapie. Oglądasz film. Jednak nie możesz się na nim skupić, bo dzieciaki z góry nieźle hałasują.

- Uroki mieszekania w bloku. - myślisz z sarkazmem.

Patrzysz przez okno. Nie wygląda to za ciekawie. Zaczyna się burza. Deszcze pada, wiatr szaleje, zaraz pewnie zacznie grzmieć. Wyłączasz telewizor i bierzesz się za książkę. Po jakiś dwudziestu minutach słyszysz okropny huk.

- Co to jest? - myślisz.

Jednak nie za bardzo się tym przejmujesz. Czytasz dalej. Niestety po kolejnych kilkunastu minutach zwnowu dostajesz niepokojące sygnały. Włącza się czujnik dymu.

- O nie! - krzyczysz na głos. - Pali się!

Bez większego namysłu biegniesz do drzwi na klatkę schodową, ale ogień już tam jest. Pali się wyjście na schody oraz winda. Nie masz dokąd uciec. Zamykasz, więc szybko drzwi i wypychasz mokrymi ręcznikami szpary. Potem biegniesz do okna i wołasz o pomoc. Jednak nikt cię nie słyszy. W końcu się poddajesz. Siadasz w rogu i nucisz cicho piosenkę Adama Lamberta "Never close our eyes". Ogień dostaje się do twojego mieszkania. To już koniec.

Tymczasem na dworze

 Przed blokiem stoi już straż pożarna, karetki i tłum ludzi. Nagle do jednego ze strażaków podbiega Liam.

- Na dziewiątym piętrze jest dziewczyna! Trzeba ją ratować! - krzyczy.

- Przykro mi, ale na 12, 11, 10. 9 i 8 piętrze ogień zniszczył już prawie wszystko. Osoby, które tam są już pewnie nie żyją. - mówi ze spokojem w głosie.

- Czyli im pan nie pomoże ?! - pyta zbulwersowany.

- Nie. - obwieszcza.

- Nie? Więc pójdę tam sam. - stwierdza Liam po czym biegiem rusza do bloku.

- Już biegnę [T.I] Trzymaj się! - słychać jeszcze.

Gdy wreszcie wchodzi do budynku dostaje szoku. Na czwartym piętrze palą się schody. Zablokowano wejście. Jednak chłopak szybko znajduje schody awaryjne. Dalej jest coraz gorzej, ale się nie poddaje. Biegnie przez ogień,  parzy się, dusi, ale nie zatrzymuje. W końcu resztką sił dociera do ciebie. Ty już ledwo oddychasz. Płaczesz. Nie możesz się ruszyć. Jest tak gorąco. Kiedy widzisz Liam'a wołasz go ze wszystkich sił. Chłopak bierze cię na ręce i wybiega. Jest coraz trudniej. Ściany walą sie wam na głowy. Z trudem unikacie ognia. Na siódmym piętrze słyszycie wołanie o pomoc. W szafie siedzi spanikowana dziewczynka. Trzęsie się.

- Nie możemy jej zostawić. - szepczesz.

Liam chwyta dziewczynkę. Ty już nie wytrzymujesz. Po kilku minutach mdlejesz.

Budzisz się dopiero w szpitalu. Leżysz w pokoju pielęgniarskim. Patrzysz na siebie. Oprócz powierzchownymch oparzeń nic ci nie jest. Ze stękiem wstajesz z loży i idziesz na korytarz. Tam widzisz już Zayn'a, Lou, Niall'a i Harry'ego. Stoją przed ojomem. Podbiegasz do nich.

- Gdzie Liam?- pytasz. - Nic mu nie jest?

Harry przekręca cię i widzisz to czego nikt na twoim miejscu nie chciałby zobaczyć. Twój chłopak leży bez ruchu. Ma bandaże na całej twarzy, szyi, rękach oraz jednej nodze. Wszędzie na wbite wenflony. Zaczyansz płakać i obwiniać się za to wszystko.

- Czy on z tego wyjdzie? - pytasz przez łzy.

- Lekarze powiedzieli, że raczej tak. To silny chłopak, ale czeka go wiele przeszczepów skóry i rechabilitacje. - mówi Niall tuląc cię do siebie.

Wyrywasz mu sie i wbiegasz do sali. Padasz na kolana przed Liam'em, chwytasz go za rękę i krzyczysz:

- Liam proszę wybacz! To przeze mnie! Przepraszam!......

......- Liam! Liam! - krzyczysz przez sen.

Liam szturcha cię delikatnie, żeby cię obudzić po czym przytula cie mocno do siebie.

- Ćććć. Spokojnie, nie płacz. Wszystko jest już w porządku. - mówi czule. - Ććććć.

Płaczesz. Leżysz wtulona w swój skarb i myślisz czemu ten sen był prawdą? Czemu to Liam tak ucierpiał, a nie ty? Czemu to Liam teraz chodzi z bliznami na twarzy, szyi, nogach i rękach? Czemu on cię w ogóle ratował? Nie wiesz, że odpowiedzią na te wszystkie pytania jest jedno słowo: miłość.

No i jak Wam się podoba? Wiem, że banalny, ale osobiście uważam, że jest całkiem niezły. Komentujcie. Nie wiem kiedy pojawi się moja następna notka, bo nadal nie mam internetu. Piszę u kolegi. Buziaki...

                                                                                                                              By Klaudia