Imagin

Dziewczyny czy ja Wam kiedyś mówiłam, że jesteście wspaniałe? Jesteście i to bardzo. No bo 54 kom. pod imaginem. Przyznam się tylu to chyba nie miałam jeszcze nigdy. Dziękuję Wam za to bardzo, bardzo :) To przemiłe uczucie. Niektóre z Was porównały mojego imagina do "Zmierzchu". Czuję się zaszczycona i będę wdzięczna jeżeli w przyszłości będę pisała chociaż w jednej dziesiątej tak jak Stephenie Meyer. W ramach podziękowań dziś dodaję trzecią część. W sobotę będzie ostatnia :D

Niall

Polecam piosenkę  Skyfall
Włączcie ją sobie, proszę, inaczej nie będzie efektu :P

Po prawie godzinnej ucieczce przez las znalazłaś dworzec. Teraz jedziesz już w jakimś pociągu do York. Siadasz wygodnie na jednym z siedzeń. Jesteś strasznie zmęczona, ale wiesz, że nie możesz teraz zasnąć. Wyciągasz ze swojej kurtki notesik, który dostałaś od Niall'a. Co to? Chyba coś w rodzaju pamiętnika. Chłopak dokładnie opisywał tam wszystkie swoje najważniejsze dni m.in. casting do x-factor'a, wasze spotkanie, jego osiemnaste urodziny. Przekręcasz nerwowo katrki aż w końcu natrafiasz na datę 22.10.2012 r.
" Dzisiaj ktoś zaczepił mnie gdy wracałem w nocy z imprezy. Jakiś niewysoki facet przedstawił mi się jako Tom Berger. Podobno agent FBI. Może trochę wypiłem, ale byłem jeszcze w stanie rozpoznać jego fałszywą licencję. Nie zwróciłem na niego uwagi i szedłem dalej. Jednak wtedy jacyś dwaj umięśnieni mężczyźni podnieśli mnie do góry i  zaprowadzili do limuzyny. Tom wypytywał mnie o [T.I]. Nie wiem, dlaczego chciał wiedzieć jak najwięcej o jej rodzinie. Oczywiście nie chciałem odpowiadać, więc za każdym razem jeden z tych mięśniaków wymierzał mi uderzenie batem. Bolało potwornie.
- Słuchaj albo będziesz z nami współpracował, albo ta twoja ślicznotka zginie marnie razem z tobą. Możesz oszczędzić wasze życie. Chyba, że chcesz umrzeć ze świadomością, że to przez ciebie nie ma jej już tutaj. - te słowa sprawiły, że łzy zaczęły spływać mi po policzkach.
Powiedziałem mu wszystko co chciał wiedzieć, później wypuścił mnie do domu."
01.11. 2012r.
" Znowu się z nim spotkałem. Kazał mi dowiedzieć się jak najwięcej o naszyjniku, który [T.I] dostała od babci. Jednak [T.I] nie wiedziała o nim za wiele. Tom kazał mi, więc zabrać jej naszyjnik. Nie mogłem tego zrobić. Wiedziałem, że to złote gówienko może być dla niego bardzo istotne. Kupiłem więc na bazarze jakiś stary wisiorek żeby wyglądał podobnie, do tego który nosi na sobie [T.I]. Dałem go Tom'owi po czym pojechałem do domu jej rodziców mieszkających na obrzeżach Londynu w niewielkim domku. Bardzo zależało mi na rozmowie z dziadkiem [T.I]. Był Anglikiem tak więc mogłem się z nim dogadać. Reszta rodziny twierdziła, że staruszek zaczyna pleść głupoty o jakiś skarbach Anglii, ja wiedziałem, że to jest właśnie to czego szuka Berger. Pamiętam każde słowo, które mi powiedział.
- Proszę pana, wie pan może jaką wartość ma naszyjnik, który pańska żona dała [T.I]? - zapytałem.
- Masz na myśli naszyjnik królowej Elżbiety pierwszej? - odpowiedział mi pytaniem. - To jest  naszyjnik, który kobiety w naszym rodzie przekazują sobie od pokoleń. Nie miała go tylko nasza córka, bo matka stwierdziła, że jest za mało odpowiedzialna  i dała ją [T.I].
- Czy on należał do królowej? - byłem bardzo zdziwiony.
- Tak. Jak najbardziej. Przodkowie babki byli jej znajomymi, przyjaciółmi wręcz. Przed śmiercią Elżbieta dała każdemu ze swoich znajomych pewien prezent będący zarazem wskazówką prowadzącą do jej tajnego schowka, w którym według legendy znajdują się liczne skarby, nigdy nieopublikowane dzieła Williama Shakespeare'a oraz informacje o samej królowej, które nie powinny wyjść na światło dzienne. - mówił z pasją.
- To po co królowa dała te wskazówki? - dopytywałem.
- Nie wiem. To był pewnie jej tok myślenia. - oboje zaczęliśmy się śmiać.
- A wie pan jakie są pozostałe wskazówki? - przyszło mi do głowy.
- Niestety synu nie mam pojęcia. Ale po co ty chcesz to wszystko wiedzieć? - zapytał dziadek.
- A tak z ciekawości. - powiedziałem.
Wszystko zaczęło się układać w mojej głowie. Podziękowałem dziadkowi [T.I] i pobiegłem do domu. Trzeba wymyślić jakiś sposób aby uchronić [T.I], ale nie mogę też dopuścić żeby Berger odnalazł skarb. To mogło by zniszczyć nasz kraj. Nie wiadomo co się tam kryje. Historia może obrócić się przeciwko nam."
9.11.2012r.
" Tom kazał mi zerwać z [T.I]. Powiedział, że mam się jej nie tykać, bo ją zabije. Ale co ja zrobię jak zauważy, ze ma zły naszyjnik?  Muszę coś wymyślić. Jejku, żeby tylko [T.I] wyszła z tego cało. Myśl, Niall, myśl."
To jest ostatni wpis.
Kartkujesz jeszcze kilka razy notesik. Nic tam nie znajdujesz. Przejęta spoglądasz w okno. Myślisz o tym całym zamieszaniu, ale przede wszystkim o Niall'u. On cały czas próbuje cię chronić. Naprawdę cię kocha. Jak tylko z tego wyjdziecie musisz mu podziękować. Zamyślona nie zauważasz nawet kiedy twoje powieki zaczynają robić się coraz cięższe, głowa również. Zasypiasz. Gdy się budzisz jesteś przestraszona. Zaglądasz do kieszeni swojej kurtki, w którym był naszyjnik. Pusto. Patrzysz jeszcze we wszystkich innych możliwych miejscach. Nie ma go.
- Cholera. - mówisz sama do siebie. - Ktoś mi go ukradł.

                             (Powyższy skarb jest oczywiście wymyślony, nie istnieje nic podobnego.)

    Zawaliłam sprawę. Imagin taki byle jaki, ale żeby finałowa część była ciekawsza musicie więcej dowiedzieć się o skarbie. Komentujcie Kochane <3           

+ Odwiedzajcie mojego bloga. Są już cztery rozdziały :D KLIK

                                                                                                            By Klaudia